Ana Jotta: On peut... On peut encore...

De voorbije vijftig jaar heeft Ana Jotta een door en door persoonlijk artistiek vocabulaire ontwikkeld dat elke vorm van classificatie en identificatie overstijgt en zelfs tegenwerkt. Niet één herkenbare stijl, maar verschillende esthetische categorieën worden aangeboord, ondermijnd en overschreden om een wereld te creëren op haar eigen voorwaarden. De tentoonstelling biedt niet zozeer een volledig overzicht van Jotta’s oeuvre, maar richt zich op een specifiek aspect van haar werk: haar verruimde interpretatie van het medium tekenen.

Sommige tekeningen zijn gemaakt met potlood en papier, maar andere - zoals borduurwerk, genaaid leer, gebleekte stof en zelfs voorwerpen – gehoorzamen niet aan de beperkingen van het blad. Voor Jotta is tekenen altijd buiten de lijntjes kleuren, een kwestie van potentiële verbanden tussen ogenschijnlijk losstaande beelden en verwijzingen blootleggen, verkennen of gestalte geven. Al tekenend eigent ze zich ook toe – ze pakt van, put uit en ontleent aan de wereld. En toch gaat zelfs het tekenen van een simpele lijn over verbanden leggen en associaties creëren, en dient het als treffende metafoor voor haar werkwijze. De kunstenares verrijkt de taal van het tekenen door een veld uit te vinden waarin schetsen, steken, krabbels, krassen, silhouetten en scharen een ecosysteem van overlappende gebaren vormen. Ze weerspiegelen haar benadering als kunstenares en belichamen haar onverschilligheid voor de traditionele categorieën en grenzen die esthetische registers onderscheiden – inclusief de grens tussen kunst en leven.

OVER DE KUNSTENARES

Ana Jotta (1946, Lissabon) creëerde een oeuvre waarin ideeën rond auteurschap bevraagd worden en het onderscheid tussen kunst en leven vervaagt. Van eind jaren 70 tot eind jaren 80 werkte ze in het theater als actrice en als kostuum- en podiumontwerpster. Daarnaast ging ze als kunstenares aan de slag binnen alle denkbare media. Er waren monografische tentoonstellingen van haar werk te zien in Kunsthalle Zurich (2024), Wattis Institute in San Francisco (2023), Casa São Roque - Centro de Arte in Porto (2019), Temporary Gallery in Keulen (2018), Établissement d'en face in Brussel (2016), Le Crédac in Ivry-sur-Seine (2016) en Culturgest in Porto (2016). Haar eerste overzichtstentoonstelling opende in 2005 in het museum van Serralves (Porto), een tweede in 2014 in Culturgest (Lissabon). Ze woont en werkt in Lissabon.