Surréalisme, pour ainsi dire...

{Eén ticket voor alle tijdelijke tentoonstellingen die tegelijkertijd worden gepresenteerd}

Solarisaties, uitknippingen, fotogrammen, gebrande foto’s, overdrukken en bliksemsnelle of zorgvuldig gemaakte momentopnamen, zonder de imitaties van buitenlandse fotografen zoals Eugène Atget of Manuel Alvarez Bravo te vergeten, of de angstvallig verzamelde ansichtkaarten: bij de surrealisten nam de fotografie de meest onverwachte vormen aan.

Uitzonderlijke gebruikers van de fotografie zoals Paul Nougé, occasionele fotografen zoals Magritte of Fondane, onregelmatige zoals Mariën of Molinier, professionele zoals Ubac, Man Ray of Lefrancq, allemaal gaven ze blijk van een bijzondere en intieme relatie met de fotografie, die hen vaak een tegenwicht bood voor andere expressiewijzen zoals tekst, assemblage, schilderij, collage of gravure, in een heen-en-weerbeweging die hun praktijken verrijkte. 

Surréalisme, pour ainsi dire... de titel beschrijft evenzeer de behoedzaamheid als het probleem om een ‘gelabelde’ productie te definiëren en de grenzen te bepalen van de ‘surrealistische fotografie’, omdat de intentie van de makers en hun onderwerpen niet altijd de meest betrouwbare criteria zijn, net zo min als het feit of ze behoren tot een van de surrealistische groepen, die soms verschilden in duur en periode.

De honderdste verjaardag van de publicatie van het Manifeste du surréalisme van André Breton gaat gepaard met talrijke tentoonstellingen en manifestaties in de hele wereld. Het leek ons de perfecte gelegenheid om te focussen op een van de belangrijkste thema’s uit de collectie van het museum – de surrealistische fotografie – en daaruit een selectie te maken.