Michael Matthys - Le long fleuve tranquille

Het oeuvre van Michael Matthys wordt voor het eerst in de Botanique tentoongesteld. Het blijft fascineren door de bezoeker uit te nodigen tot een reflectie over de sterfelijkheid van de mens.

Michael Matthys studeerde in 1997 af aan de Academie voor Schone Kunsten van Doornik. Hij woont en werkt in Charleroi. Hij doceert striptekenen, anatomisch tekenen, gravure en zeefdruk. Naast de traditionele technieken gebruikt hij in zijn oeuvre ook meer eigenzinnige materialen. Hij mengt rundsbloed met koolstof om het portret van zijn geboortestad en van een galerie aan personages te schetsen in zijn twee laatste reeksen, die in de Botanique worden tentoongesteld van 13 december tot 27 januari 2019.

Eerst en vooral “Les Nez Rouges” (“De rode neuzen”), portretten van anonieme personen in het rusthuis die samenkomen om kaart te spelen. Uitgedost met rode neuzen trekken ze een lange neus naar de dood. In een reeks met snelle trekken slaagt Matthys erin het leven en de sfeer van de plek vast te leggen: “Ik heb wat tijd met hen doorgebracht om naar hun verhaal te luisteren over het feest van vorig jaar, en over de mensen, andere spelers die hun laatste spel al hebben gespeeld, en over de reis naar Spanje die ze organiseren met de resterende spelers,” legt de kunstenaar uit. “Vervolgens heb ik hen zien spelen om te winnen, altijd om te winnen!”

Vervolgens herneemt hij hetzelfde onderwerp om “Déjà mort !” (“Al dood!”) te produceren. Deze vage maar krachtige portretten, waarin verf wordt gemengd met het bloed, de aarde en de steenkool van Charleroi, slagen erin de beweging vast te leggen, terwijl hij verwijst naar de transformatie van vlees naar bot. De kunstenaar beschrijft die als “een verre echo, we weten niet of zo nog leven dan wel of ze al dood zijn, maar ze blijven dansen, wat er ook gebeurt. Ergens zijn we allemaal al dood…”