Savignac. Itinéraire d'un affichiste

Raymond Savignac is een van de meest formidabele affichekunstenaars van de 20e eeuw. Hij wist dat een poster weinig tijd had om te overtuigen: er werd niet naar gekeken, het moest opvallen. Daarom is het belangrijk om niet vast te lopen. Tekenen is uitwissen,” zei hij altijd. Volgens hem zijn zijn posters “ruw en primitief”. Bedrieglijk eenvoudig, activeren ze het deel van de kindertijd dat in ons allemaal sluimert. De wereld is resoluut menselijk of vermenselijkt, vaak gecentreerd rond één enkel personage. Ze glimlachen en zijn goedmoedig en stralen een aanstekelijk goed humeur uit. Een lijn bepaalt de figuren, of niet. Een duidelijke zwarte lijn, soms omlijnd met wit, die vraagt om ingekleurd te worden. De kleuren zijn vaak teruggebracht tot de basis: geel, blauw, rood. Het vocabulaire dat de kunstenaar gebruikt is elementair en universeel, maar de grammatica die het verwoordt is complex. Savignac begint vaak met twee ideeën en voegt ze samen tot een visuele grap, een humoristische kortere weg. De pirouette, wonderbaarlijk, lijkt natuurlijk, zozeer dat de processen van hybridisatie en contaminatie worden doorgewerkt totdat er een duidelijk beeld ontstaat. Deze kunst van de eenvoud is ook gebaseerd op gedeelde collectieve referenties. Lancelot van het meer kijkt naar een bioscoopscherm aan een ronde tafel; Molière lacht om zijn theater; de baard van de Kerstman verandert in een cornucopia, enzovoort.